bir öğle vakti

pek uzun zamandır bu mahalleye uğramaz olmuştuk hepimiz. oysa eskiden neredeyse uyku zamanları hariç hep buralardaydık. ooof heyhat, ne güzel, ne acıklı, ne mutlu, ne üzgün günlerdi. her zamanki gibiydi...

eskileren bi şarkı ilişti kulağıma az önce, öyle boş boş boşluğa daldım gittim. sonra ellerim benden izinsiz eski ve her daim dostların kapılarını tıklatmaya başladı. unuttuklarını anımsadı, çokça gülümsedi. o günden bugüne ne çok şeyin değişmiş olduğuna bi daa şaşırdı.

şarkıdaki gibi... kaç bahar geçti, kaç gönül yıktık biz? hangi ırmakta yıkansız ellerimiz...